Tot nu toe is het Britse pond dit jaar sterker geworden ten opzichte van de dollar, maar zwakker ten opzichte van de euro. Het Verenigd Koninkrijk kampt met inflatieproblemen en een slechte begrotingssituatie. We verwachten dat BoE-verlagingen zes maanden later komen. Prognoses voor het Britse pond ongewijzigd: zwak ten opzichte van de euro en sterk ten opzichte van de dollar in 2026.

De kortetermijngevolgen van klimaatverandering voor de inflatie worden vaak geanalyseerd aan de hand van transitierisico's, zoals de impact van koolstofbeprijzing en de gevolgen daarvan voor de energieprijsinflatie. In haar macro-economische prognoses voor de eurozone van december 2024 (hier) schat de ECB bijvoorbeeld dat nationale groene begrotingsmaatregelen (bijvoorbeeld koolstofbeprijzing en energiebelastingen) in 2024 0,2 procentpunt hebben bijgedragen aan de inflatie in de eurozone en in 2025 een vergelijkbaar bedrag zullen toevoegen. Daarnaast voorspelt de ECB dat de uitbreiding van handel in emissies naar het verwarmen van gebouwen en transport in 2027 tot 0,4 procentpunt aan de inflatie kan toevoegen. Vaak wordt het effect van acute en chronische fysieke klimaatrisico's op de inflatie alleen op middellange tot lange termijn als significant beschouwd. Toch neemt het aantal mondiale klimaat- en weersgerelateerde risico’s, zoals extreme temperaturen, stormen, overstromingen, droogte en bosbranden, toe en stijgt de economische schade ervan. Als gevolg daarvan zijn de mondiale voedselprijzen regelmatig gestegen door extreme klimaat- en weersgerelateerde gebeurtenissen. Aangezien de klimaatverandering de komende jaren naar verwachting de intensiteit en frequentie van verschillende extreme weersomstandigheden zal doen toenemen, zal ook de impact op de inflatie groter worden. In deze nota analyseren we de kortetermijnimpact van acute fysieke klimaatrisico's op de voedselprijsinflatie en de totale inflatie in de eurozone.

Het aantal banen steeg met slechts 22k, ruim onder de consensusprognoses van 75.000. Het meest geanticipeerde arbeidsmarktrapport in minstens een jaar werd op tijd gepubliceerd, nadat het BLS voorafgaand aan de publicatie technische problemen had gemeld. De werkgelegenheid in de private sector steeg met 38k banen, ondersteund door de gebruikelijke sectoren onderwijs, gezondheidszorg en vrije tijd, terwijl de industrie 12k banen verloor en de werkgelegenheid bij de federale overheid met 15k banen daalde. Het driemaands voortschrijdend gemiddelde daalde van 35k naar 29k. Naast de zwakke banengroei was er ook een daling van het gemiddelde aantal gewerkte uren per week, wat een andere indicatie is van een afnemende vraag.