Column: ‘Flikker op met je duurzaam’
Ik hou van tennissen. In de maanden april tot en met begin juni doe ik met een vriendenteam mee aan de KNLTB voorjaarscompetitie in de dubbel. Dit doen we al grofweg 25 jaar samen, een mooie traditie. Goed in tennissen zijn we niet, maar het is vooral leuk. Na elke wedstrijddag (op zaterdag) drinken we met de tegenstander gezellig een biertje (of twee). Hoewel, aan die gezelligheid wordt soms ook wat getornd, zeker als ‘duurzaamheid’ het onderwerp van gesprek wordt.
Polarisatie
‘Verlies elkaar niet als polarisatie dichtbij komt’, vertelt de lopende campagne van SIRE ons. Terechte boodschap, want het ligt op de loer. Zeker ook bij zo’n gevoelig onderwerp als bijvoorbeeld klimaatverandering. Want net zoals je bij voetbal 16 miljoen bondscoaches hebt, lijkt het erop dat bij klimaatverandering een zelfde aantal mensen de oplossing weet te hebben. Er zijn grofweg twee kampen. Aan de ene kant heb je de stroming die de wetenschappelijke consensus over klimaatverandering ondersteunt, en aan de andere kant van het spectrum staan de klimaatsceptici. Zij verwerpen bijna elke theorie over de opwarming van de aarde.
Ik merk de polarisatie ook in de reacties op sommige van mijn columns in deze krant. Gelukkig is het niet zover dat er doodsbedreigingen tussen zitten – zoals tegenwoordig kennelijk de gangbare omgangsvorm is op social media – maar de meningen en reacties zijn soms op het scherpst van de snede. Het maak niet uit of de invalshoek van de column linksom of rechtsom is, het levert altijd de nodige reacties op. En niet altijd even respectvol.
Cruise
Het was lekker weer die tenniszaterdag en iedereen leek wel in vakantiestemming. We zaten heerlijk op het terras met een zonnetje in ons gezicht, met een biertje in onze hand. Het duurde dan ook niet lang voordat de vraag de rondte ging over de aanstaande vakantie. Wie gaat waarnaartoe en op welke manier? De één gaat met het vliegtuig, de ander met de auto en ook een paar met de camper. De trein kom je dan in het verhaal nog weinig tegen, hoewel ik merk dat de meesten dit wel de meest aangename manier van reizen vinden. Maar ja, het is nogal prijzig, hoor je dan. Weer een ander gaat een cruise in het Middellandse Zeegebied maken. Op een onverwacht moment maakte iemand de opmerking dat dit een niet erg duurzaam verantwoorde manier van reizen is. Het werkte als een rode lap op een stier. ‘Flikker op met je duurzaam’, was het meteen. Aangevuld met allerlei tegenargumenten en dat het allemaal niet ons probleem is. ‘Laat eerst de China en India maar eens serieuze stappen zetten’, hoor je ook vaak. Het zit velen hoog en dito velen vinden het ook niet prettig als het duurzame argument ze beperkt in hun keuzemogelijkheden.
Schaamte
Het lijkt me ook een beetje doorgeschoten allemaal, want we moeten ons tegenwoordig over van alles maar verantwoorden en schamen. Zo heb je vleesschaamte, vliegschaamte, autoschaamte, bezorgschaamte of ook baarschaamte. Allemaal in relatie tot het klimaat en de leefomgeving. En ongetwijfeld zullen er nog veel meer van dit soort schaamtes zijn en bijkomen.
Helaas voor de cruiser, die mag zich opmaken voor een flink portie cruiseschaamte. Cruises hebben namelijk best wel een hoge klimaatimpact, de hoogste zelfs. Meer nog dan bijvoorbeeld vliegen. Dat komt doordat cruiseschepen veel stookolie als brandstof verbruiken. Dat is flink vervuilend en bovendien lozen zij hun afval(water) op volle zee. Volgens de website eco-reizen.nl is de CO2-uitstoot van een cruise per reizigerskilometer 350 gram. Voor vliegen is dat zo’n 300 gram. En zo komt de trein niet verder dan 40 gram CO2 per reizigerskilometer. Nogal een verschilletje.
Gelukkig ontspoort het nooit op onze tenniszaterdagen. Niet op de baan en niet bij de borrelpraat achteraf. De meningen worden gedeeld en natuurlijk botst dat soms. Maar het wordt dan vaak gerelativeerd of er wordt een gebbetje van gemaakt. En dan drinken we er nog ééntje (of twee).