Geduld hebben met de Chinese groene ambities
Er stonden veel urgente zaken op de agenda van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van vorige week. Naast alle andere dringende onderwerpen – zoals de Covid-19 pandemie, Afghanistan – is klimaatverandering daar één van. Om de klimaatcrisis succesvol te bestrijden is het van cruciaal belang om het milieu als meest centrale agendapunt te houden.
De klimaatwoorden van de Chinese president Xi Jingping haalden daarmee de krantenkoppen. Dat ging in de trant van: ‘We moeten de overgang naar een groene en koolstofarme economie versnellen en groen herstel bereiken. Dit vraagt om actief mondiaal milieubeheer en klimaatbeleid om zo de leefgemeenschap voor mens en natuur te verbeteren’. Het bestrijden van de klimaatcrisis staat bij Xi een stuk hoger op de actielijst. De president deed ook een handreiking. China zal niet langer nieuwe kolengestookte energieprojecten in het buitenland bouwen. Daar kunnen we alvast blij mee zijn. Maar voor echt betekenisvolle Chinese klimaatresultaten moeten we geduldiger zijn.
Groene draak
China is een cruciale factor om de klimaatdoelen te halen. Het land zelf is de grootste uitstoter van broeikasgassen ter wereld. Het heeft een aandeel van 25-30% in de mondiale uitstoot van CO2. Maar ook wat het land doet met haar buitenlands beleid heeft gevolgen over de hele wereld. Via haar zogenoemde Belt & Road Initiatief (BRI) heeft China een nog groter aandeel in de totale emissies. De BRI – ofwel de Nieuwe Zijderoute – is een grootschalig infrastructureel project dat land- en zeeverbindingen moet realiseren tussen Azië, Afrika en Europa. En dat vergt veel energie.
Maar ook het Chinese binnenlands beleid heeft over de afgelopen jaren tot een immense groei van de uitstoot van broeikasgassen geleidt. Neem de bouwsector. Goed georganiseerde verstedelijking en stadsplanning zijn essentieel om de vorming van huizenbubbels te voorkomen. Naarmate de vraag naar woningen stijgt moet het woningaanbod worden vergroot. In China dachten ze daar de afgelopen jaren echter anders over.
“Er is nog een (te) lange vervuilende weg te gaan”
Bouwen, bouwen, bouwen. Dit was jarenlang het Chinese adagium. Versnelde industrialisatie zou immers een grote stroom mensen op gang brengen van het platteland naar de stad. En de wildbouw was daarnaast ook het resultaat van economische herstelplannen met mega investeringen na de diverse crises. En al dat bouwen, bouwen, bouwen heeft geleidt tot veel extra CO2 uitstoot van scope 1 tot en met 3. Nu heeft het land een bulk aan gebouwen die nog nooit door enig persoon zijn bewoond. Veel zijn inmiddels (ongebruikt) weer met de grond gelijk gemaakt. Het is niet te bevatten. En er staan ook nog steeds legio woningen leeg. De Financial Times berekende onlangs dat dit ongeveer 90 miljoen woningen moeten zijn. Dit is ruim 5 woningen voor elke inwoner van Nederland.
Geduld, geduld, geduld
China verwacht om tegen 2030 de piek in de uitstoot te bereiken. Daarna moet het bergafwaarts gaan met de uitstoot. Want tegen 2060 heeft China de ambitie uitgesproken om klimaatneutraal te zijn. Er is daarmee nog een (te) lange vervuilende weg te gaan. We moeten daarom maar hoop putten aan een oude Chinese wijsheid: ‘Geduld is een bittere plant, maar de vrucht is zoet’.