Recessie in aantocht?
Een zorgeloze zomer, iedereen is er aan toe na 2 jaar pandemie. Het acht uur journaal kijken is voldoende om te beseffen dat zorgeloos nu heel relatief is. De oorlog in Oekraïne is ver weg, maar de vluchtelingen en een dreiging van verdere escalatie brengen hem dichtbij. Bovendien voelen we de schaduwzijde van de oorlog in onze economie.
Omhoog schietende energieprijzen hebben geleid tot een inflatieschok. En omdat alles energie slurpt, blijven de hoge prijzen niet beperkt tot de pomp, maar sijpelt de inflatie door. Nagenoeg alles wordt zo duurder. De reële inkomens, dat wil zeggen de hoeveelheid goederen en diensten die je met je inkomen kunt kopen, daalden in decennia niet zo sterk.
Tegelijkertijd zien we dat centrale banken hun best doen om de inflatie te beteugelen met hogere rentes. De keerzijde is wel dat consumenten en bedrijfsleven minder geneigd zijn te investeren, omdat geld lenen duurder wordt. Wat wel weer nadelig is voor economische groei.
Meer sombers komt uit China waar langdurige en strenge lockdowns medio april een kwart van de bevolking trof. Dit verergerde de problemen in mondiale toeleveringsketens. Van de industriële bedrijven in Europa had in het 2e kwartaal 52% van alle bedrijven tekorten aan materiaal en/of apparatuur.
Dus een recessie is onvermijdelijk? Veel economen neigen in die richting. Mijn collega’s die zich bezighouden met conjunctuuranalyse zijn minder negatief. Zij zien dempende factoren die de wereldeconomie op het juiste pad kunnen houden. Hun visie is niet in steen gebeiteld. De route naar een recessie kent vaak een self fulfilling prophecy. Daarom goed dit tegengeluid.
Ten eerste wijzen zij op het begrotingsbeleid. Zo grijpen overheden in om bijvoorbeeld de stijging van de energieprijzen te beperken. Ten tweede is er vanuit de pandemie een flinke inhaalvraag naar diensten en industriële producten. Door deze vraag is er is nog veel potentie tot meer herstel. Bovendien is de arbeidsmarkt sterk. Salaris en baanzekerheid zijn belangrijk voor consumenten om geld te blijven uitgeven en daarmee de economie te stimuleren.
Tot slot is er het argument van de sterke groei van de spaargelden tijdens de pandemie. Mensen kunnen die gebruiken om de grootste prijsstijgingen te doorstaan. Eens, voor mensen met voldoende spaargeld. Maar ook lees ik dat 1 op 5 Nederlanders spaargeld zag verdampen de afgelopen twee jaar en dat een kwart van de zelfstandig wonende Nederlanders aangeeft nauwelijks financiële buffers te hebben.
Dan kunnen we misschien op macroniveau een recessie vermijden, maar op microniveau zal een recessie menig huishouden financieel stevig raken.
Deze column verscheen eerder in Deal! Vakblad voor inkopers van de Nevi